Trzeba mieć świadomość, że przeżywanie stanów zagrożenia jest naturalną częścią procesu zdrowienia i że stany te przemijają i kończą się.

Natura kryzysu polega na tym, że jest on czymś, co potrafi owładnąć człowiekiem tak, że wszystko inne staje się nieważne. Należy jednak pamiętać, że przychodzi taki czas, kiedy nie będzie się myśleć, czuć i śnić o przebytej traumie.

Jeśli jesteś w stanie zagrożenia, to:

• Nie rań siebie, nie próbuj się zabić - zasługujesz na to, by żyć. Jeżeli zaczynasz odczuwać uczucia samobójcze lub autodestrukcyjne - sięgaj po pomoc.
• Wiedz, że nie zwariujesz - to przez co przechodzisz jest rozpoznanym etapem, częścią procesu zdrowienia.
• Znajdź ludzi z którymi możesz o tym mówić - nie usiłuj nieść tego ciężaru sama/sam.
• Korzystaj z profesjonalnego wsparcia.
• Korzystaj ze wsparcia ze strony innych, którzy przeżyli podobny uraz - nikt nie potrafi lepiej słuchać tego, co potrzebujesz wyrazić niż ludzie z podobnym doświadczeniem.
• Pozwól sobie na tę "obsesję" - nie pogarszaj swojej sytuacji nienawidząc siebie za to, co właśnie przeżywasz.
• Rób tak wiele miłych dla siebie rzeczy jak to tylko możliwe.
• Odrzucaj to, co nie jest istotne w twoim życiu - obniżaj napięcie, eliminuj presje w każdy możliwy sposób. Oznacza to unikanie nie wspierających ludzi, porzucanie nieważnych działań, zmniejszanie obciążenia pracą, poszukanie kogoś do opieki nad dziećmi itp.
• Stwórz bezpieczną przestrzeń w twoim domu - potrzebujesz co najmniej jednego miejsca, w którym możesz czuć się bezpiecznie.
• Uważaj na używanie leków, narkotyków, alkoholu - ciągłe stępianie własnych uczuć jedynie przedłuży kryzys.
• Unikaj sytuacji, w których możesz doświadczać podobnych urazów - jeśli jesteś aktualnie  w takiej sytuacji to jak najszybciej wycofaj się z niej.
• "Przysiądź i przeczekaj burzę" - Twoja zdolność podejmowania dobrych decyzji jest teraz znacznie ograniczona. Za wyjątkiem wycofania się z aktualnych urazowych sytuacji stan zagrożenia zazwyczaj nie jest dobrym okresem do podejmowania poważniejszych decyzji i zmian życiowych.
• Przypominaj sobie o własnej odwadze - to co przeżywasz jest sytuacją stwarzającą wyzwanie dla Ciebie. Okresem przerażającym, trudnym. Twoim najważniejszym zadaniem jest po prostu przetrwać go.
• Pamiętaj o oddychaniu - pozostawaj w tak dobrym kontakcie z własnym ciałem jak to tylko możliwe.
• Rozwijaj swoją wiarę w coś większego niż ty sama/sam - duchowość może dać Ci inspirację i siłę.
• TO TEŻ PRZEMINIE - jutro, w następnym tygodniu, w następnym roku będziesz już doświadczał/a czegoś innego niż teraz.

/wg E. Bass, L. Davis, The Courage to Heal/